کد مطلب:26588 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

اگر انساني يتيم باشد يا در خانوده اي كه بد اخلاق و غير مقيد به آداب شرعي هستند, رشد كرده باشد, با شخصي كه در خانوادهء مذهبي و متدين و خوش اخلاق رشد كرده است , چه تفاوتي دارد؟ گناه شخص اوّل تاچه زماني بخشيده مي شود؟

محيط خانه و اجتناع نقش مهمي در تربيت فرزندان دارد. به فرض فرزندي در محيطي فاسد بزرگ وبه اخلاق و رفتار بدي تربيت شد و عادت كرد و فردي ديگري در محيط خوبي رشد كرد, در نتيجه از اخلاق بهتري برخوردار است , تا قبل از بلوغ گناهي بر آنان نيست , اما اگر به كسي ظلم يا حق ديگري را ضايع كرد, بعد از بلوغ بايدآن را جبران نمايد, مثلاً بچه اي شيشهء همسايه را شكست بايد بعد از بلوغ آن را جبرا نمايد, ولي قبل از بلوغ گناهي درنامهء اعمال او ثبت نمي شود و وقتي كه به حدّ رشد و بلوغ عقلي رسيد, صاحب اختيار و عقل است و مي تواند اخلاق بد و فاسد خود را كه از خانه و محله كسب كرده , ترك كند و بر ترك آن ها ثواب مترتب است . زدودن اخلاقِ بدارزشمند است . بنابراين بين آن بچه اي كه در محيط فاسد بزرگ شده با بچه اي كه در محيط سالم بزرگ شده است ,فرقي كه غير قابل جبران باشد, به وجود نمي آيد. هم راه توبه باز است و هم راه جبران خسارت هاي مادي و آبرويي وهم مي تواند بعد از بلوغ داراي اخلاق فاضله و خوب بشود. راه بر هيچ كس مسدود نيست و بعد از بلوغ هيچ كس معذور نيست و نمي تواند بگويد چون من در محيط فاسد بزرگ شده ام معذورم ! به او مي گويند: تو داراي عقل و فهم شده اي و بايد دست از كارهاي فساد برداري .